Over een meisje en haar eigen ruimte

"Hoe voelde het voor jou om deze oefening te doen?", vroeg ik aan haar, toen we ons weer in de stoelen lieten zakken en een slok te drinken namen. Woorden geven aan dat wat we voelen is niet makkelijk, zeker niet voor kinderen. 'Goed', 'leuk', 'fijn' of 'niet fijn', wordt vaak genoemd. Dan vraag ik meestal door, wat het gevoel zo fijn of goed maakt en zo komen we steeds een stapje dichterbij. Ze dacht even na en zei: "Anders." Dat vond ik zo'n sterk antwoord! En ik zag hoe dit 'andere gevoel' voorzichtig een eigen en welverdiende plek in haar lijf zocht. Het was niet nodig om op dit moment naar preciezere woorden voor dit 'anders' te zoeken. 'Anders' voelde juist geweldig en dat was haar aan te zien ook! Het gevoel was nieuw, het maakte wat los, ze voelde het in haar hoofd en in haar benen vertelde ze. En ik kan je zeggen dat het ook bij mij overal kriebelde en tintelde; wat een energie! "Denk je dat dit andere gevoel best eens bij jou zou kunnen gaan passen, op den duur?" Daar hoefde ze niet over na te denken: "Ja!", zei ze glunderend. De tijd vloog om, want toen ging de bel alweer en stond haar moeder voor de deur. Kinderen bepalen zelf of hun ouder bij een coachingssessie is of niet. Dat kan ik niet voor hen bepalen. Zij weten immers wat er nodig is. "Pak je je eigen ruimte op, of laat je hem liggen om aan je moeder te laten zien wat we hebben gedaan?", vroeg ik. Want kinderen bepalen bij mij ook zelf wat we met de ouder(s) bespreken en wat niet. Had ze het mintgroene touwtje dat op de grond haar eigen ruimte afbakende dus opgeruimd, dan was dat prima geweest. Maar blijkbaar moest het nieuw ontdekte 'andere' gevoel toch gezien worden. Ik verheugde me alleen maar omdat we het nu nog eens dunnetjes over zouden doen. 'Hoe meer zielen, hoe meer vreugd' ging hier vervolgens wel op; de oefening maakte ook deze keer weer een klein beetje meer los en nu kon ook mama meegenieten van dit nieuwe 'anders'. En wederom was ook die energie weer voelbaar. Echt zo mooi om te zien wat een simpele oefening met een mens kan doen! Het touwtje ging mee in haar broekzak, als anker voor haar eigen ruimte. Over drie weken zie ik haar weer. Ik ben zo benieuwd of ze dit 'anders' nog vaker gaat voelen! Het is haar van harte gegund.💚